I was born in July, 1965, in Tehran, Iran.
The first eight years of my life unfolded under the southern sun, by the warm waters of the Persian Gulf, in Khorramshahr — where I first learned how to dream.
The next eight years were spent in Tehran, a city of contrasts and chaos, where I learned the beauty of being different.
In my third cycle of eight, I found myself in the United States, where I learned the art of connection and the power of words.
The fourth cycle taught me how to build a home and hold a family close.
In the fifth, I wore masks, trying to blend in, to belong — until I no longer recognized myself.
The sixth cycle was a whirlwind of experience: mental, social, economic, artistic — a kaleidoscope of life.
And in the seventh, I walked a solitary path, searching for truth, for meaning, for me.
Now, the circle has closed.
And I return — not as the boy from Khorramshahr, nor the man who tried to fit in — but as the one who remembers, who creates, and who is.
——
من در تیر ۱۳۴۴ در تهران، ایران به دنیا آمدم.
هشت سالِ نخستِ زندگی‌ام را زیر آفتاب گرم جنوب، کنار آب‌های همیشه گرم خلیج فارس در خرمشهر گذراندم؛ همان‌جا بود که آموختم چگونه رویا ببینم.
هشت سالِ دوم را در تهران، شهری پر از تضاد و هیاهو، سپری کردم؛ آنجا بود که زیباییِ متفاوت بودن را شناختم.
هشت سالِ سوم در آمریکا گذشت؛ جایی که هنر ارتباط و قدرت واژه‌ها را یاد گرفتم.
در چرخهٔ چهارم آموختم چگونه خانه بسازم و خانواده را در آغوش بگیرم.
در پنجمین دوره، نقاب بر چهره زدم تا همرنگ جماعت بشوم؛ آن‌قدر که خودم را از یاد بردم.
هشت سالِ ششم، پر از تجربه بود — ذهنی، اجتماعی، اقتصادی، هنری؛ تابلویی رنگارنگ از زندگی.
و در هشت سالِ هفتم، در تنهایی قدم زدم؛ در جستجوی حقیقت، معنا، و خود.
اکنون، دایره کامل شده.
و من بازگشته‌ام — نه آن پسرک رویاپرداز خرمشهری، نه آن مردی که سعی داشت همرنگ جماعت بشود — بلکه کسی که به یاد می‌آورد، می‌آفریند، و هست..
